Ηχογράφηση με τον παππού μου, Μιχάλη Λέντζιο (Δρυμός, 1 Σεπτέμβρη 2005). Στο δεύτερο ηχητικό αρχείο ο παππούς μου επεξηγεί στα Ελληνικά το θέμα του τραγουδιού.

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 15 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 15 di Sumeduru̯ 2021). Η μητέρα μου αφηγείται ένα περιστατικό κατά το πρώτο έτος της στην Οικοκυρική Σχολή της Θεσσαλονίκης το 1956-57 που φανερώνει την αναπαραγωγή στερεοτύπων για τους Εβραίους της πόλης, λίγα χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα και τον ξεκληρισμό της λατινόφωνης Σεφαρδίτικης Εβραϊκής κοινότητας.

Βινετοσκόπηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, Ιανουάριος 2007). (Η παλιά μου ιστοσελίδα vlach.gr που εμφανίζεται στο βίντεο είναι πλέον ανενεργή.)

Ηχογράφηση με τη θεία μου, Κούλα Λέντζιου-Τρίκου (Τούμπα Θεσσαλονίκης, Αύγουστος ή Σεπτέμβριος 2007). Σύντομη αφήγηση για μια γιορτή στα Μεγάλα Λιβάδια, που συνήθως λάμβανε χώρα το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη.

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 20 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 20 di Sumeduru̯ 2021). Η μητέρα μου μιλάει για την αγαπημένη της γιαγιά, το χαρακτήρα της, το κακό που τη βρήκε (και όλο το σπιτικό) με τη δολοφονία του γυιού της Σωκράτη Γ. Λέντζιου, και το πώς είχε από κοντά τα μικρά της εγγόνια, ειδικά μετά το φονικό. Ο θείος μου Σωκράτης Λέντζιος, αδερφός της μητέρας μου, ήταν να βαφτιστεί Γιώργος, από το όνομα του παππού του (και προπάππου μου). Όμως νωρίς το πρωί την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η βάφτιση, μια μεγάλη γιορτή με πολλούς καλεσμένους και από τη Θεσσαλονίκη, δολοφόνησαν το Σωκράτη Γ. Λέντζιο, γιό των προπαππούδων μου και αδερφό του παππού μου Μιχάλη Λέντζιου. Η βάφτιση και η γιορτή ματαιώθηκαν, για να γίνει η κηδεία. Αργότερα, ο θείος μου βαφτίστηκε Σωκράτης αντί για Γιώργος, προς τιμήν του αδικοχαμένου του θείου.

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 20 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 20 di Sumeduru̯ 2021). Η μητέρα μου ξεκινά τη σύντομη αφήγηση με το πώς υποδεχόντουσαν τον αγαπημένο παππού της στο σπίτι στο Δρυμό, οταν γυρνούσε για το πρωινό του (γύρω στις 11) από τα μαντριά. Στην συνέχεια σκιαγραφεί το χαρακτήρα του. Şi paplu iara multu bunu̯ omu̯… Avea mare ăγapi di tută hoara… Adjuta atseĺi̯ tsi nu putea, iara ma aδinatsi̯… (Και ο παππούς ήταν πολύ καλός άνθρωπος… Είχε μεγάλη αγάπη από όλο το χωριό… Βοηθούσε εκείνους που δεν μπορούσαν, ήταν πιο κατατρεγμένοι (;)…).

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 15 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 15 di Sumeduru̯ 2021). Τη μητέρα μου την έστειλαν οι γονείς της από το Δρυμό στη Θεσσαλονίκη το 1956 για να φοιτήσει στην Οικοκυρική Σχολή για τρία χρόνια. Το πρώτο έτος έζησε στη Λιβανόβου (κοντά στην Αναγεννήσεως) για 6 μήνες, και για άλλους 6 μήνες στη πλατεία Ευαγγελιστρίας, Πανεπιστημίου 3. Το δεύτερο και τρίτο έτος έζησε στην Κλεισθένους, κοντά στη Λαοδηγήτρια. Εδώ υπάρχουν σκόρπιες αναμνήσεις και αφηγήσεις. Μια επίσκεψη με τη σπιτονοικοκυρά της (από τα δύο τελευταία έτη) στην Αριστοτέλους και στο Καπάνι για φαγητό και ψώνια. Μια αναφορά στο φόβο που υπήρχε για το ΄δράκο’ (πιθανότατα αναφέρεται στον Αριστείδη Παγκρατίδη) και για ένα φονικό που διέπραξε το 1958 με θύμα μια νοσοκόμα (πιθανότατα η Μελπομένη Πατρικίου) κοντά στη γειτονιά της μητέρας μου. Καθώς και μια αναφορά στη γειτονιά που έζησε στο πρώτο έτος, κοντά στο Βαρδάρη, όπου και περιγράφει τα καταστήματα (πολλά εκ των οποίων ανήκαν σε Βλάχους) στην πλατεία Βαρδάρη και στα πέριξ (το τσαγκαράδικο του Μέλκα, το ζαχαροπλαστείο του Τζήκα, το φαρμακείο Τρέμου, το πρακτορείο λεωφορείων του Δρυμού, το καφέ Το Πανελλήνιον όπου σύχναζαν οι Βλάχοι μεσίτες) και το πώς για τις μετακινήσεις της περπατούσε πολύ αλλά χρησιμοποιούσε και το τραμ.

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου, Μαρία Λέντζιου Σίββα (Nέα Ευκαρπία, 31 Αυγούστου 2005). Κλίση του ρήματος escu στον Ενεστώτα. Σε κάποιες περιοχές όπου ομιλείται η Βλάχικη γλώσσα, το α’ πρόσωπο ενικού είναι escu, ενώ σε άλλες είναι himṵ. Το ρήμα, όπως το κλίνουν οι γονείς μου, είναι: i̯o escu, tini eştsî̯, i̯elu iasti, i̯a i̯asti, noi himu̯, voi hitsî̯, (aeşti̯) sunu̯, (aeste) sunu̯. (Στο γ’ πληθυντικό πρόσωπο, η μητέρα μου εδώ χρησιμοποιεί τις δεικτικές αντωνυμίες aeşti̯/aeste, αντί για τις αντίστοιχες προσωπικές αντωνυμίες.)

Ηχογράφηση με τον παππού μου, Μιχάλη Λέντζιο (Δρυμός, 1 Σεπτέμβρη 2005). Ο παππούς μου απαγγέλει το σκωπτικό/χιουμοριστικό ποίημα του Νικόλαου Μπατσαρία ή Nicolae Batzaria (1874-1952, Βλάχος στην καταγωγή από το Κρούσοβο που εγκαταστάθηκε στη Ρουμανία και συντάχτηκε με τη ρουμανική εθνική ιδεολογία; πέρα από πεποιθήσεις, η δημιουργική του γραφή στη Βλάχικη γλώσσα είχε απήχηση και παρουσιάζει ενδιαφέρον). Υπάρχει σχόλιο στα ελληνικά στο τέλος του ποιήματος. Το δεύτερο ηχητικό αρχείο περιέχει τον τίτλο του ποιήματος.

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 15 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 15 di Sumeduru̯ 2021). Τη μητέρα μου την έστειλαν οι γονείς της από το Δρυμό στη Θεσσαλονίκη το 1956 (σε ηλικία δωδεκάμισι χρονών, μετά το Δημοτικό) για να φοιτήσει στην Οικοκυρική Σχολή για τρία χρόνια, όταν διευθύντρια της σχολής ήταν η κ. Ευγενία Ξηροτήρη. Υπάρχουν και άλλες διηγήσεις από τα χρόνια της Οικοκυρικής, π.χ. η επίσκεψη στο Μπέη Χαμάμ, η αφήγηση για τα μαγαζιά Βλάχων στο Βαρδάρη, μερικές άλλες σκόρπιες ιστορίες, η αφήγηση για τις προκαταλήψεις για τους Θεσσαλονικιούς Εβραίους, και άλλες διάσπαρτες ηχογραφήσεις στο ιστολόγιο.