Ηχογράφηση με τη θεία μου Κούλα Λέντζιου Τρίκου (Τούμπα Θεσσαλονίκης, 23 Νοέμβρη 2022). Ihuγrafisi̯ cu teta, Koula Lendziou Trikou (Tumba – Sărună, la 23 di Brumaru̯ 2022). Το τρίτο απόσπασμα από την ηχογράφηση με τη θεία μου για τον προπάππου μου Τζιώγκα Λέντζιο (μετά τις ηχογραφήσεις 108 και 112). Η αφήγηση γίνεται στη βάση κάποιων πληροφοριών που η ίδια είχε συλλέξει από τον παππού μου Μιχάλη Λέντζιο και από άλλες πηγές, καθώς και στη βάση κάποιων δικών της υποθέσεων. Αφηγείται μεταξύ άλλων τη φυγάδευση του Φώτη Λέντζιου (αδερφού του προπάππου μου Τζιώγκα Λέντζιου) στην Αμερική με τη συνδρομή του αδερφού του. Ο Φώτης Λέντζιος εργάστηκε για έξι μήνες στους σιδηρόδρομους στην Αμερική, και επέστρεψε αφού η κατάσταση στην περιοχή ξεκίνησε να ομαλοποιείται. Η αφήγηση κλείνει με την εγκατάσταση της οικογένειας του Τζιώγκα Λέντζιου στην περιοχή του Δρυμού, στην τοποθεσία Καμάρα το 1917 (το χειμαδιό τους, η μόνιμη θερινή κατοικία ήταν στα Μεγάλα Λιβάδια). Όταν τους οδηγούσε εκεί ο αμαξάς με το παϊτόνι για να δουν την τοποθεσία που βρισκόταν το τσιφλίκι, ο καιρός ήταν πολύ άσχημος, με πολλή βροχή και λάσπη και με κίνδυνο να κολλήσουν. Ο αμαξάς του είπε: «Nu potu̯ altu! S’ na turnămu̯ năpoi!…» (Δεν μπορώ άλλο! Να γυρίσουμε πίσω!….). Ο προπάππους μου Τζιώγκας του απάντησε: «Tradzi, tradzi ninti! Va s’ nidzemu̯! Va tsî acumpărămu̯ altu paitoni, nu tsî frică!...» (Τράβα, τράβα μπροστά! Θα πάμε! Θα σου αγοράσουμε άλλο παϊτόνι, μή φοβάσαι!…). Του παππού Τζιώγκα του άρεσε πολύ η τοποθεσία. Επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη για να κλείσουν τη συμφωνία με τον ιδιοκτήτη της γης, τον Αιμίλιο Λομβάρδο από την Αυστρία. Αργότερα, με την καταστροφή των Μεγάλων Λιβαδίων επί κατοχής και εμφυλίου, ο Δρυμός έγινε η μόνιμη κατοικία της οικογένειας Λέντζιου.
Τα Βλάχικα των Μεγαλολιβαδιωτών Πάικου 