111. «Νu aveamu̯ nafuară cîndu işeamu̯ si zburîmu̯ Armîneaşca limbă…» – Τα Βλάχικα στο Δρυμό

Ηχογράφηση με το θείο μου Σωκράτη Λέντζιο (Νέα Ευκαρπία, 22 Νοέμβρη 2022). Ihuγrafisi̯ cu lali Socrati Lendzio (Limbeti̯, la 22 di Brumaru̯ 2022). Ηχογράφηση με εναλλαγές στα Βλάχικα και τα Ελληνικά. Ο θείος μου αναφέρεται στην κατάσταση της βλάχικης γλώσσας στο Δρυμό. Υπήρχαν πολύ λίγες οικογένειες Βλάχων (Μεγαλολιβαδιωτών) που εγκαταστάθηκαν στο Δρυμό (περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιές ήταν αυτές στην ηχογράφηση 77), και μόνο η οικογένεια του προπαππού μου Τζιώγκα Λέντζιου διατήρησε τα Βλάχικα (και, ακόλουθα, οι οικογένειες του παππού μου Μιχάλη Λέντζιου και του μεγάλου αδερφου του, afendi mari, Νίκου Λέντζιου). Ο θείος μου αναφέρεται και σε μια προηγούμενη ηχογράφηση μας, την ηχογράφηση 94, όπου εξηγούσε πως η γιαγιά του, Μαρία Στάμου Λέντζιου, έλεγε στη νύφη της και μητέρα του, Πολυξένη Γεροκώστα Λέντζιου, στο σπίτι να μιλάνε στα παιδιά μόνο στα Βλάχικα. Βέβαια, «nu aveamu̯ nafuară cîndu işeamu̯ si zburîmu̯ Armîneaşca limbă...» (= δεν είχαμε έξω όταν βγαίναμε [κάποιον] να μιλήσουμε τη βλάχικη γλώσσα). Στη συνέχεια ο θείος μου θεωρεί ότι η γλώσσα ειναι φτωχή σε ορολογία, άποψη που φαίνεται να έχουν αρκετοί βλαχόφωνοι. Στην οικογένεια έκαναν συντήρηση της γλώσσας, μιας και μιλούσαν μόνο Βλάχικα, δανειζόμενοι και λέξεις από τα Ελληνικά όταν χρειαζόταν. (Η ηχογράφηση ήταν περισσότερο σαν συνομιλία, και ο θείος μου απαντά και σε κάποιες ερωτήσεις μου).