Ηχογράφηση με τη μητέρα μου, Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 28 Νοεμβρίου 2022). Ihuγrafisi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯, la 28 di Brumaru̯ 2022). Η μητέρα μου θυμάται τις εποχές που πηγαίνανε με τον πατέρα μου στα λουτρά Πόζαρ (Λουτράκι) της Αριδαίας για θεραπεία, μιας και είχαν προβλήματα με τη μέση. «Anda puteamu̯ şi iaramu̯ ma tiniri, cu nicukirlu caθe anu̯ nidzeamu̯ la hămami, Pozari̯…» (= Όταν μπορούσαμε και είμασταν πιο νέοι, με τον σύζυγο κάθε χρόνο πηγαίναμε στο λουτρό, στο Πόζαρ…). Θυμάται τη φιλοξενία της σπιτονοικοκυράς, που πρόσφερε φρούτα και καρπούς της περιοχής, και τις εκδρομές τριγύρω σε Αριδαία, Αρχάγγελο, Όρμα. «Caθe Djoiă avea Ariδea păzari̯, nidzeamu̯ di păzari̯ psuniseamu̯…» (Κάθε Πέμπτη είχε στην Αριδαία παζάρι, πηγαίναμε από το παζάρι ψωνίζαμε…). Όταν τα χρόνια περάσανε και δεν μπορούσαν να διανύσουν τόσα χιλιόμετρα πηγαίνανε στα λουτρά της Απολλωνίας στις όχθες της λίμνης Βόλβη, κοντά στη Νέα Ευκαρπία. Μετά σταμάτησαν να πηγαίνουν και εκεί αφού πλέον δεν μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα («nu puteamu̯ altu» = δεν μπορούσαμε άλλο). Προς το τέλος της αφήγησης έκανα μερικές ερωτήσεις στην μητέρα μου για το Πόζαρ: το νερό και τη θερμοκρασία του στα λουτρά, το φυσικό περιβάλλον, και τη γλώσσα που μιλούσαν αρκετοί ντόπιοι (σλαβομακεδονικά). Η μητέρα μου είχε ρωτήσει την κυρά Τούλα, τη σπιτονοικοκυρά τους, για το τί γλώσσα ήταν αυτή που μιλούσαν στο χωριό μεταξύ τους («şi ntribai ună oară nicukira… dzîşu̯ ‘κυρα-Τούλα, τί είναι αυτά;’» = και ρώτησα μια φορά τη σπιτονοικοκυρά… είπα ‘κυρα-Τούλα, τί είναι αυτά;’). Έπειτα αφηγείται περισσότερα για τη φιλοξενία της, όταν τους φίλευε ντόπιες πιπεριές και τσίπουρο στην αυλή. «Tricumu̯ gini, buńi̯ ańi̯» (Περάσαμε καλά, καλά χρόνια).
Τα Βλάχικα των Μεγαλολιβαδιωτών Πάικου 