74. «Baba, nu ti stinahurisea, aua escu, işii nafuară!…» – Ο μεγάλος σεισμός του 1978

Ηχογράφηση με τη μητέρα μου, Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 9 Φλεβάρη 2022). Ihuγrafişi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯, la 9 di Şcurtu̯ 2022). Σε συνέχεια της ηχογράφησης 73, η μητέρα μου αφηγείται τις στιγμές όταν χτυπησε ο μεγάλος σεισμός της Θεσσαλονίκης στις 20 Ιουνίου 1978, στις 23:03, με επίκεντρο ανάμεσα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη. Η οικογένεια μας βρισκόταν στο πατρικό στο Δρυμό, στους παππούδες μου, εκείνη τη στιγμή. Μετά από το σεισμό, το πατρικό στο Δρυμό δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιηθεί – κρίθηκε κατεδαφιστέο όπως και άλλα σπίτια στον ίδιο δρόμο. Για ένα διάστημα, οι συγγενείς μας στο Δρυμό βολεύονταν στον σταύλο της κατοικίας, που ήταν ασφαλής. «La γingits di mesu̯… tu unu̯ ńiĺi nau[ă] suti şaptidzătsi optu, si featse atselu̯ marili sizmo…» (Στις είκοσι του μήνα… το χίλια εννιακόσια εβδομήντα οχτώ, έγινε εκείνος ο μεγάλος σεισμός…). Ο τίτλος είναι απόσπασμα από την αφήγηση, όταν ο παππούς μου φώναζε τη μικρή του κόρη Στέλλα γιατί νόμιζε οτι είχε παγιδευτεί, και αυτή του απάντησε. «Baba, nu ti stinahurisea, aua escu, işii nafuară!…» (Μπαμπά, μή στεναχωριέσαι, εδώ είμαι, βγήκα έξω!…).