Ηχογράφηση με τη μητέρα μου, Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 20 Οκτωβρίου 2021). Ihuγrafişi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 20 di Sumenturu̯ 2021). Απόσπασμα από την Ηχογράφηση 39, στο σημείο που η μητέρα μου τραγουδα το ‘Ń’ aviamu̯ unu̯ doru̯ dit hoară’, ένα ιδιαίτερο τραγούδι για τους Μεγαλολιβαδιώτες. Το ποίημα, σύμφωνα με τον παππού μου Μιχάλη Λέντζιο, γράφτηκε το 1938 από το Μεγαλολιβαδιώτη μετανάστη Γ. Μέρκα, όταν ήρθε από τη Ρουμανία και είδε μεγάλο μέρος του χωριού ερειπωμένο, ερημωμένο. Ένα μεγάλο κομμάτι του χωριού είχε ήδη μεταναστεύσει στη Ρουμανία δέκα χρόνια πριν. Την πληροφορία αυτή από τον παππού μου σημειώνει η θεία μου Κούλα Λέντζιου Τρίκου στο βιβλίο της Μεγάλα Λιβάδια Πάικου – Βλάχικα Τραγούδια και Ποιήματα (Αυτοέκδοση, Θεσσαλονίκη: 2011). «Είχα έναν πόνο από χωριό, από τα βουνά εκείνα με τις οξιές, να εμφανιζόμουν μια φορά ακόμη, στα δάση σαν μικρός να τρέχω… Να βγούμε στο χορτάρι το πράσινο, για να πιούμε ένα κρύο νερό, νερό κρύο από την πηγή, λε λε Καλύβια με πόνο.»
Τα Βλάχικα των Μεγαλολιβαδιωτών Πάικου 