Ηχογράφηση με τη μητέρα μου, Μαρία Λέντζιου Σίββα (Νέα Ευκαρπία, 3 Ιανουαρίου 2022). Ihuγrafişi̯ cu dada, Maria Lendziou Sivva (Limbeti̯ , la 3 di Γinaru̯ 2022). (Μια γλωσσική διόρθωση που θέλει να κάνει η μητέρα μου: στο 4.13, έπρεπε να είναι cîmpu και όχι campu.) Η μητέρα μου αφηγείται μια οικογενειακή ιστορία από το Δρυμό, έναν χειμώνα μεταξύ 1953 και 1956, όταν λόγω του βαρύ χιονιά και της δυνατής παγωνιάς, οι βοσκοί αποκλείστηκαν στα μαντριά της οικογένειας Λέντζιου στην περιοχή Σταό (μεταξύ Δρυμού και Νέας Σάντας) και δεν μπορούσαν να έρθουν στο Δρυμό να παραλάβουν την τροφή για τα πρόβατα από τις αποθήκες του σπιτιού (Tora, cumu̯ s’ ducu̯ hrana?). Ο παππούς μου (Μιχάλης Λέντζιος) κάλεσε το στρατόπεδο της Νέας Σάντας και τελικά κινητοποιήθηκαν φαντάροι για να ανοίξουν οι δρόμοι από τα χιόνια και τον πάγο και να παραδοθεί η τροφή. Με αφορμή αυτό το περιστατικό, η μητέρα μου επίσης θυμάται πώς ο παππούς της (Τζιώγκας Λέντζιος) προέβλεπε τον καιρό ‘διαβάζοντας’ το κόκκαλο της ωμοπλάτης του αρνιού, προβλέποντας για παράδειγμα πόσο θα τραβούσε το κρύο… «Aa, s’videmu̯ tsi kiro va s’ avemu̯… Aa, i̯arna va s’ tragă!» (Αα, να δούμε τί καιρό θα έχουμε… Αα, ο χειμώνας θα τραβήξει!).
Τα Βλάχικα των Μεγαλολιβαδιωτών Πάικου 